« Vlaanderen haalt zijn mosterd bij het Waals Gewest »
Vlaams minister-president Kris Peeters heeft op de plenaire zitting van 1 februari gezegd dat eind deze maand de krijtlijnen er moeten zijn voor een Vlaams economisch filmfonds.
Naast het Vlaams Audiovisueel Fonds (VAF) komt er dus een geheel nieuw fonds ter ondersteuning van de Vlaamse audiovisuele sector.
Anders dan het VAF, dat enkel subsidies uitdeelt, zal het nieuwe filmfonds kunnen investeren. Zo zal elke euro die wordt uitgegeven extra geld opbrengen.
Voor dit idee haalt Vlaanderen dus zijn mosterd bij het Waals Gewest, waar het investeringsfonds Wallimage al zijn 10e verjaardag viert.
Jaarlijks investeert Wallimage zo’n 5 miljoen euro in filmproducties die op Waalse bodem worden gedraaid. Ook jonge, opstartende filmbedrijfjes kunnen geld lenen bij Wallimage.
Wallonië heeft hier dus duidelijk een streepje voor dankzij Wallimage.
Bron : de Tijd – 2 februari 2012
————————————————————————
« La Région Wallonne a inspiré la Flandre »
Le Ministre-Président Kris Peeters a déclaré, pendant la session plénière du parlement flamand du 1er février, qu’à la fin de ce mois, le plan doit être prêt pour la construction d’un « Vlaams economischFilmfonds ».
Outre le « Vlaams Audiovisueel Fonds (VAF) », la Flandre va créer un fonds entièrement nouveau en appui du secteur audiovisuel.
Contrairement à la VAF, qui dispense uniquement des subventions, le nouveau fonds pourra également procéder à des investissements. Chaque euro dépensé va générer plus d’argent, par les partenariats mis ainsi en oeuvre.
Pour cette idée, la Flandre a regardé vers la région wallonne, où le Fonds d’investissement « Wallimage » vient de célébrer son 10e anniversaire.
Chaque année, Wallimage investit environ 5 millions d’euros dans des productions cinématographiques, filmées sur le sol de la région wallonne. Des jeunes entreprises cinématographiques peuvent aussi emprunter de l’argent chez Wallimage.
On peut dire qu’ici, la Wallonie a clairement inspiré la Flandre en termes de « best practice ».
Source : De Tijd – 2 février 2012
